مدل سازی ریاضی سیستم های زیست تخریب پذیر آزادسازی دارو

thesis

وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه سیستان و بلوچستان - دانشکده مهندسی
author حسن حیدری
adviser عبدالرضا صمیمی نصیر مهران بد
Number of pages: First 15 pages
publication year 1390

abstract

دارورسانی روش یا فرآیندی برای توزیع ترکیبات دارویی در بدن انسان یا حیوان است و هدف اصلی این نوع سیستم ها کنترل زمان و مکان آزادسازی دارو و کاهش عوارض جانبی آن می باشد. از این رو امروزه پلیمرهای زیست تخریب پذیر به عنوان مهمترین حامل های ترکیبات دارویی مورد استفاده قرار می گیرند. در این پژوهش یک مدل ریاضی برای سیستم های آزادسازی دارو از پلیمر زیست تخریب پذیر پلی(لاکتیک اسید) توسعه می یابد. پارامترهایی که فرآیند تخریب این پلیمر را پیچیده می کنند خودکاتالیستی بودن واکنش هیدرولیز آن و افزایش درجه بلورینگی پلیمر در حین فرآیند تخریب می باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر فرآیند تبلور بر تخریب پلیمر و آزادسازی دارو می باشد. از این رو، دو مدل آزادسازی دارو یکی بدون درنظر گرفتن فرآیند تبلور و دیگری با درنظر گرفتن آن و بر اساس مدل های ارائه شده توسط وانگ و همکارانش به دست آورده شد. نتایج حاصل از این دو مدل با داده های تجربی گزارش شده در مراجع علمی مقایسه شد. خطای متوسط به دست آمده برای پیش بینی تخریب پلیمر برابر 77/0 برای مدل بدون تبلور و 76/0 درصد برای مدل با فرآیند تبلور می باشد که نشان دهنده این حقیقت است که هر دو مدل تطابق خوبی با داده های آزمایشگاهی تخریب پلیمر دارند. اما به طور کلی مدل همراه با فرآیند تبلور نسبت به مدل بدون فرآیند تبلور تطابق بهتری با داده های تخریب پلیمر داشت. خطای متوسط برای پیش بینی مدل آزادسازی دارو در مدل بدون درنظر گرفتن تبلور 3/1 درصد و برای مدل با درنظر گرفتن تبلور برابر 38/3 درصد به دست آمد. بنابراین مدل با درنظر گرفتن فرآیند تبلور تغییرات غلظت دارو را به خوبی مدل بدون فرآیند تبلور پیش پینی نمی کرد. همچنین اثر پارامترهای مهم مدل بر سینتیک تخریب پلیمر و آزادسازی دارو از آن بررسی شد. افزایش نسبت ثابت واکنش غیرکاتالیستی به ثابت واکنش کاتالیستی باعث افزایش سرعت تخریب پلیمر و همچنین سرعت آزادسازی دارو از آن می شود. با افزایش ضریب نفوذ آب به درون پلیمر سرعت واکنش هیدرولیز افزایش یافته که به دنبال آن سرعت تخریب پلیمر و سرعت آزادسازی دارو از پلیمر بیشتر می شود. افزایش ضریب نفوذ مونومر باعت کاهش اثر واکنش کاتالیستی شده و سرعت تخریب پلیمر و متعاقب آن سرعت آزادسازی دارو از پلیمر کاهش می یابد. به علاوه، با افزایش ضریب نفوذ دارو تخلخل سیستم بیشتر شده و با نفوذ بیشتر آب سرعت آزادسازی دارو از پلیمر نیز افزایش می یابد.

First 15 pages

Signup for downloading 15 first pages

Already have an account?login

similar resources

روانکارهای زیست تخریب پذیر

full text

شبیه سازی واکنش تخریب پلیمر زیست تخریب پذیر پلی لاکتیک اسید در بدن انسان

پلی لاکتیک اسیدها، پلیمرهای زیست تخریب پذیر، با رشته های بلند پلیمری مستحکمی می باشند که با رسیدن آب به رشته های بلند پلیمری آن، به اسیدهای موجود در بدن انسان تجزیه می شوند. این نوع از پلیمر در علم پزشکی به جای پلاتین به عنوان نگه دارنده استخوان های شکسته شده استفاده می شود تا بعد از ترمیم استخوان، پلیمر نیز تجزیه و به صورت آب و دی اکسیدکربن از بدن دفع شده و نیازی به جراحی دوباره نباشد. هدف مطا...

full text

جدا سازی باکتری های تولید کننده پلاستیک زیست تخریب پذیر از خاک های آلوده به پساب کارخانه شیر ایلام

مقدمه: استفاده از پلاستیک های سنتتیک منجر به ایجاد مشکلاتی از قبیل دفن پسماند های جامد و همچنین گرم شدن کره زمین می ‌شود. برای حل این مشکل استفاده از پلیمر های زیست ‌تخریب‌پذیر همانند پلی هیدروکسی بوتیرات (PHB) مناسب می باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی تولید حداکثری پلی‌هیدروکسی‌بوتیرات و تولید بیوماس سلولی در شرایط مختلف رشد ازجمله فاکتور های دما، منبع کربن، دور شیکر و زمان انکوباسین بود. م...

full text

اثر پوشش‌های زیست تخریب پذیر بر خواص ممانعتی کاغذ

هدف این مطالعه، بررسی تأثیر پوشش‌های زیست‌تخریب‌پذیر در دو نوع کاغذ پایه بوده است. بدین منظور از دو نوع کاغذ پایه متفاوت (کرافت لاینر و چاپ و تحریر کارخانه چوب و کاغذ مازندران)، استفاده شد. مواد پوشش‌دهی با مواد جامد 30 درصد، دارای خاک رس (100 قسمت) و نشاسته کاتیونی (12 قسمت) بود، و از دو نوع متصل‌کنندهPLA )10 قسمت( و PVA )10 قسمت( برای دو ترکیب پوشش‌دهی استفاده شد. پوشش‌دهی با دو ترکیب پوششی ز...

full text

شبیه سازی واکنش تخریب پلیمر زیست تخریب پذیر پلی لاکتیک اسید در بدن انسان

full text

نانوکامپوزیت های زیست تخریب پذیر بر پایه پلی وینیل الکل تقویت شده با نانوسلولوز

در سال های اخیر، نانوکامپوزیت های پلیمری به دلیل خواص مکانیکی عالی و پایداری گرمایی در مقایسه با پلیمر خالص یا کامپوزیت معمولی مواد مهمی ب هشمار می روند. نانوکامپوزیت از دو قسمت تشکیل می شود که حداقل یک بخش آن در یک بعد دارای ابعاد نانومتری 1-100 nm است. به دلیل نگرانی های زیست محیطی استفاده از الیاف طبیعی برای تقویت پلیمرها و کامپوزیت ها بسیار مورد توجه است. نانوسلولوز از فراوان ترین پلی...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}

document type: thesis

وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه سیستان و بلوچستان - دانشکده مهندسی

Keywords

آزادسازی دارو پلیمرهای زیست تخریب پذیر پلی (لاکتیک اسید) تبلور

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com